Voorste kruisband letsel? Revalideer als een topsporter!
Het is voor veel sporters een veel gevreesde blessure. Een voorste kruisband ruptuur (VKR). Het kan iedereen gebeuren; een voetballer die verkeerd neerkomt, het verkeerd wegdraaien bij hockey of een rugby-tackle die op kniehoogte wordt ingezet. Bij een VKR is het nog de vraag of alleen de kruisband is gescheurd, of dat er ook schade is aan de meniscus (kraakbeenschijf in de knie). Deze informatie is belangrijk voor het vervolg van de revalidatie.
Na een VKR kom jij voor een keuze te staan, wel of niet opereren? De keuze die jij maakt is afhankelijk van jou persoonlijke doelstellingen en je leeftijd. Het is mogelijk om zonder kruisband te blijven sporten, zelfs op hoog niveau. Maar als je een VKR hebt, je bent jong en je wilt terugkomen op het hoogste niveau; dan wordt een operatie vaak aangeraden.
Als de onfortuinlijke situatie zich voordoet, en je scheurt de voorste kruisband af, dan moet er een sport specifiek revalidatieplan gemaakt worden. Vaak is het doel van sporters; terugkeren op het oude sportniveau (wat dat niveau inhoudt is voor ieder verschillend). Als therapeut stellen wij het doel; sterker terugkeren dan voor de VKR.
De voornaamste reden dat mensen na een VKR niet terugkeren op niveau is; bewegingsangst. Door deze angst word je voorzichtiger onder sportbelasting. Wanneer dit langdurig aanhoud heb je meer kans op een tweede letsel aan de kruisband (Paterno et al. 2018). Vaak is dit een gevolg van onvoldoende educatie, te lage intensiteit en een geringe diversiteit binnen het revalidatietraject. Er is geen overcapaciteit gecreëerd. Vergelijk het met een marathonloper die na een blessure heeft kunnen trainen tot 20km. Als diegene dan een marathon (42+km) moet gaan lopen, is het logisch dat er een onzeker gevoel heerst.
Maar wanneer kan je dan wel terugkeren op dit niveau? Dat is een veel gestelde vraag na een VKR. (Myklebust & Bahr, 2005)
Om terug te keren op sportniveau, houden wij ons aan het credo; na een VKR moet je revalideren als een topsporter. De trainingsintensiteit is in het begin niet enorm, maar toch begint het acteren als topsporter hier. Het start namelijk met het aanmeten van de juiste leefstijl. Onze “lifestyle approach“ kijkt direct naar verschillende factoren in de leefstijl die herstel bevorderend zijn.
Het creëren van de juiste voorwaarden wordt vaak ondergewaardeerd. Een belangrijke voorwaarde voor een optimaal herstel na een VKR is voeding. Er moet een hogere eiwitinname worden opgestart om tot een goed herstel te komen. Dit moet al starten na het trauma en zeker na de operatie is dit van belang. Dit is om atrofie (spierafname) te verminderen. Dit is namelijk essentieel voor een goed herstel verderop in het revalidatietraject. (Katie R. Hirsch et al. 2021)
Tevens kijken we naar de relatie tussen arbeid en rust. De schaal van belasting-belastbaarheid is een belangrijk onderdeel van onze werkwijze. Zeker in een revalidatie-traject waarbij de trainingsintensiteit hoog zal oplopen. Helaas is er nog weinig onderzoek gedaan naar bijvoorbeeld de relatie tussen ontspanningsoefeningen en/of slaap en herstel na een VKR. Waarschijnlijk omdat dit moeilijk meetbaar is. Maar wat ons betreft is het een "no-brainer", dat het invloed heeft op het herstel van weefsel en is dus belangrijk! Het verlagen van het stress niveau heeft namelijk positieve invloed op het herstel en de gezondheid.
Zo is er een interessant onderzoekje gedaan naar de relatie tussen stress en blessures/ziektes bij jonge professionele voetballers. Dit onderzoek laat zien dat verhoogde fysieke en psychosociale stress een relatie hebben tot meer blessures en ziektes. (Michel S. Brink et al. 2010)
Er zijn dus verschillende componenten die van belang zijn om tot een optimaal herstel te komen. Het belangrijkste om terug te keren op sportniveau zijn de volgende drie componenten: fysiek, mentaal en biologisch. (Stephanie R. Filbay et al. 2019) Fysiek en mentaal spreken wel tot de verbeelding. Je moet fysiek sterk genoeg zijn om de sportbelasting aan te kunnen. Mentaal gezien moet je geen bewegingsangst meer ondervinden. De biologische component is iets minder grijpbaar. Biologisch houdt in; moedernatuur die het weefsel op haar eigen gezette tijden repareert. Weefsel heeft altijd tijd nodig om te herstellen. Deze tijd kunnen wij niet beïnvloeden, de kwaliteit van het weefsel wel. Alle drie de componenten hangen samen en zijn essentieel om weer terug te kunnen keren op het sportveld.
Tot slot; VKR is een vervelend trauma, waarvan het herstel heel lang kan duren. Des te belangijker dat wij samen een positief karakter gaan geven aan het revalidatietraject. Met inzet, doorzettingsvermogen en geduld kan je sterker worden dan ooit te voren. De juiste richting van je leefstijl is essentieel. Tevens moet je niet sneller willen terugkeren dan er biologisch mogelijk is (als je aan een grassprietje trekt, gaat deze ook niet sneller groeien). Het duurt 9 tot 12 maanden om terug te komen. Natuurlijk zijn er uitzonderingen, wie weet hoor je daarbij, maar de kwaliteit van het herstel is leidend.
Wil jij dit traject met ons aan gaan?
Self-Reported Fear Predicts Functional Performance and Second ACL Injury After ACL Reconstruction and Return to Sport: A Pilot Study; Mark V Paterno, Kaitlyn Flynn, Staci Thomas, Laura C Schmitt; Sports Health. 2018 May-June; 10(3): 228–233.
Return to play guidelines after anterior cruciate ligament surgery; G Myklebust, R Bahr; Journal of Sportsmedicine. 2005 February; 10.
Pre- and Post-Surgical Nutrition for Preservation of Muscle Mass, Strength, and Functionality Following Orthopedic Surgery; Katie R Hirsch, Robert R Wolfe, and Arny A Ferrando; Nutrients. 2021 May; 13(5).
Monitoring stress and recovery: new insights for the prevention of injuries and illnesses in elite youth soccer players; Michel S Brink, Chris Visscher, Suzanne Arends, Johannes Zwerver, Wendy J Post, Koen APM Lemmink; British Journal of Sport Medicine. 2010 May; 44 (11).
Evidence-based recommendations for the management of anterior cruciate ligament (ACL) rupture; Stephanie R Filbay, Hege Grindem; Best Practice & Research Clinical Rheumatology. 2019 February; 33 (1) 33-47.